Verdwenen tijd

Met alleen het tikken van zijn wandelstok
en van regendruppels op zijn paraplu
loopt hij zoekend in het hier en nu
met verdwenen tijd als struikelblok

Hij weet dat hij een leven had
maar niet meer waar en hoe
zo dwaalt hij naar het einde toe
op zijn verloren levenspad

Schimmen die hij vaag herkent
en onverwacht opdoemen
maar die hij niet bij naam kan noemen
hullen hem in een vervreemdend sentiment

Hij is de samenhang der dingen kwijt
en weet de weg niet meer te vinden
maar juist dan, op dat moment
klinkt er een stem die hij herkent…

Ik weet de weg en wie je bent
en ben er om je vast te houden
en je te helpen overwinnen

laten we samen maaltijd houden
vrij van ruis want kijk, we zijn al thuis
kom mee, we gaan naar binnen.

Henk Vaessen, Dorpsdichter van Putten
21 september 2023,

Gedicht in opdracht van het plaatselijke Alzheimer-trefpunt ter gelegenheid van de Wereld Alzheimerdag op 21-09-2023 met als thema: Samen aan tafel.