Memories in het bos

Als ik over de hei loop
en echt stil ben,
omdat deze tijd
toch zo vreemd is

en dan denk aan allen,
die ons zijn ontvallen,
dan koester ik hen
in mijn gedachten.

Als we dan samen lopen
tussen kale bomen
over kronkelende paden,
dan ontstijgen we de drukte,

om intens te genieten
van de wind en de luchten,
dan ontmoet ik hen weer en
kunnen we even samen lachen.

Pieter van Heiningen
15 december 2021

Dit gedicht stond in de Puttenaer van 15 december 2021

Luistergedicht