Tijdbeeld

Er staat een man op het perron
die de trein net heeft gemist
hij was niet zozeer te laat
maar had zich in de tijd vergist
en ziet nu hoe men bezig is
met de restauratie van ’t station

Hij kijkt en denkt
en vraagt zich af
wat toch de zin en waarde is
van, wat in zijn belevenis,
nogal een geldverspilling is
en wie daartoe de opdracht gaf

Toen heb ik hem
maar meegenomen in de tijd
naar 2 oktober ’44 om precies te zijn
en hem verteld
dat op die dag van hier een trein
vertrokken is naar de oneindigheid

Die restauratie is, zo zei ik hem,
daarom dus evident
want dit historische gebouw
is, evenals het beeld
van de verslagen weduwvrouw,
voor ons een monument.

Henk Vaessen, Dorpsdichter van Putten
21 september 2023,

Gedicht in verband met de razzia-herdenking van 2 oktober a.s